Manuel Antonio - Lecer

 

 

LECER

    Gavotas que levan n-o peteiro
as cartas d’os mariñeiros namorados
    Vapores burgueses
que nos ofrecen o remborque d’o seu fume
    Pero as nosas velas encalmadas
espantan a bandazos
as horas como moscas

    Vigo está tan lonxe
que se desourentaron as cartas mariñas

    Unha pipa mais
                             de vagar
    deica ver a hora que da o reloxe
    Entra unha fría de vento?
                                               ―moi ben!

    Enrolará-se a pausa
n-as suas espiraes

    E non sabemos
    (abonda xa de paréntesis)
engadir-nos outra volta
a todo eso que se nos esquenceu.

►Esp.