Manuel Antonio - …Ao afogado

 

 

…AO AFOGADO

    Xa che levaran os ollos
    relingadores de lonxanías
e pescadores de profondidades

    Xa che levaran a voz
    asolagada n-a furna xiróvaga
por onde escoan as tempestades

    Xa che levaran os azos
enmallados n-a rede sonora
d’os cordaxes ereutos

    O vento aínda escovaba
c’as poutas d’escuma
    n-a xerfa
                    mais cadaleitos

    Ibas xuntando soedades
    Por un burato d’o Mar
chopaches un día a buscar-te

    A noiva goleta
    enloitada de branco
    que cose roitas esquencidas
    acena n-o vento as sus velas
como ese pano d’as despedidas.

►Esp.