Manuel Antonio - Sós

 

 

SÓS

    Fomos ficando sós
o Mar o barco e mais nós

    Roubaron-nos o Sol
    O paquebote esmaltado
que cosía con liñas de fume
áxiles cadros sin marco

    Roubaron-nos o vento
    Aquel veleiro que se evadeu
pol-a corda floxa d’o horizonte

    Este oucéano desatracou d’as costas
    e os ventos d’a Roseta
ourentaron-se ao esquenzo
    As nosas soedades
veñen de tan lonxe
como as horas d’o reloxe
    Pero tamén sabemos a maniobra
d’os navíos que fondean
a sotavento d’unha singladura

    N-o cuadrante estantío d’as estrelas
ficou parada esta hora:
    O cadavre d’o Mar
fixo d’o barco un cadaleito

    Fume de pipa           Saudade
    Noite       Silenzo      Frío
    E ficamos nós sós
    sin o Mar e sin o barco
    nós.

►Esp.