Álvaro Cunqueiro / E.E. Cummings

 

E fun, entón, e deiteime

E fun, entón, e deiteime
entón (con todo todo arredor)
fun (o grande son sombrío profundo
            da chuvia, e de sempre, e de ningures, e branco!
            que doce acolledora esuridade!)
e fun, entón, e deiteime
            (decontra unha aspereza máis que
            decontra unha música)
sentindo que o sol é
            (a vida e o día son)
emprestado somentes
namentres que a vida é dada
            (a noite, e a morte e a chuvia son dadas,
            e dada, relucinte, tamén se é a neve)
e fun, entón, e deiteime
pra soñar (nada que eu, o calisquer,
            ou vós mesmo poida comezar a
            comezar a imaxinar)
alguna cousa que naide poida esconder,
e fun, entón, e deiteime
pra soñar coa primavera.

Traducción de Álvaro Cunqueiro publicada orixinalmente no Faro de Vigo e despois no libro Flor de diversos, editado por Galaxia en 1991.
[Now i lay (with everywhere around)/ me (the great dim deep sound/ of rain;and of always and of nowhere) and/ what a gently welcoming darkestness—/ now i lay me down (in a most steep/ more than music) feeling that sunlight is/ (life and day are) only loaned:whereas/ night is given (night and death and the rain/ are given;and given is how beautifully snow)/ now i lay me down to dream of (nothing/ i or any somebody or you/ can begin to begin to imagine)/ something which nobody may keep./ now i lay me down to dream of Spring]

  Centenario Cunqueiro 1911·2011