A Hölderlin
E ti tamén estás morto, fillo da primavera?
Ti, cuia vida non se parece máis
que a chamas espléndidas no subterráneo da noite,
onde os homes percuran en van
a saída e a liberación?
Morto estás. Porque eles, tolos, tenderon a man
á túa chama pura
e apagárona. Porque sempre
por este rebaño foi odiado o sublime.
E coma as Moiras
asolagándose nun sofrimento infinito
teu espírito que lixeiramente se axitaba.
Deus envolveu cunha faixa de trevas
a cabeza supliciada do seu fillo piadoso.
Traducción de Álvaro Cunqueiro publicada orixinalmente no Faro de Vigo e despois no libro Flor de diversos, editado por Galaxia en 1991.
[An Holderlin // Und du starbst auch, du Sohn des Frühlings?/ Du, dessen Leben war wie lauter/ Strahlende Flammen in Nachtgewölben,/ Aus denen die Menschen stets vergeblich/ Nach Ausweg und Befreiung suchen?// Du starbst. Denn diese griffen töricht/ Nach deiner reinen Flamme aus/ Und löschten sie, denn immer ward/ Das Große diesem Tier verhaßt.// Dir senkte die Moira/ Unendliches Leid auf den zarter schwingenden/ Geist herab,/ Da hüllte der Gott seinem frommen Sohn/ Dunkelnde Binden um das gemarterte Haupt.]
Centenario Cunqueiro 1911·2011
0 comentarios:
Deixar un comentario na entrada