11 de abril de 2015

Herbert Zbigniew

Vai

bird - © ēgm. 2015ēgm., Paxaro

 

A mensaxe do señor Cogito
Herbert Zbigniew

   
 

Vai onde xa outros foron, ata o confín escuro
polo vélaro de ouro da nada, a túa final recompensa

vai ergueito entre os que fican de xeonllos,
os que volven as costas e os que xacen no po

non fuches salvado para vivir
e tes pouco tempo para dares testemuño

sé valente, cando a razón te engane sé valente,
iso á fin é o único que conta

e deixa que a túa impotente Ira sexa coma o mar
cada vez que escóite-la voz dos aldraxados e os mallados

que non te abandone o teu irmán Desprezo
fronte os covardes verdugos delatores –eles gañarán,
no teu funeral han botar aliviados unha manchea de terra
e a couza escribirá a túa biografía revisada

non perdoes, en verdade non está na túa man
perdoar no nome dos traizoados ao amañecer

pero gárdate da fachenda innecesaria
e fita no espello a túa cara de pallaso
repetindo: chamáranme –talvez non había ninguén mellor

gárdate do corazón murcho, ama a mañá primaveral,
o paxaro de nome descoñecido, o carballo no inverno,
a luz sobre o muro, o resplandor do ceo
que non necesitan do teu cálido alento
e están aí para diciren: ninguén te vai confortar

vixía –nas montañas a luz ha da-lo sinal– érguete e vai
ata que o sangue sexa no peito a túa estrela escura

repite esconxuros antigos de humanas lendas e fábulas
para acada-lo ben que nunca vas acadar,
repite as grandes palabras, repíteas teimosamente
como os que atravesando o deserto morreron na area

e recompensarante co que teñan á man,
un látego de gargalladas, un asasinato no vertedoiro

vai, pois só así han te aceptar na irmandade das frías caveiras,
a irmandade dos teus devanceiros: Gilgamés, Héctor, Roldán,
defensores do reino sen fronteiras e da cidade das cinzas

Sé fiel. Vai

   
   
 

Tradución de ēgm. 2015


   
  Przesłanie Pana Cogito
   
 

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeź się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj - kiedy światło na górach daje znak - wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź

 


 

►wikipedia: Mr. Cogito
►youtube: Lectura de Zbigniew Herbert

►youtube: Anna Woch - Przesłanie Pana Cogito / Last message from Mr Cogito
►youtube: Wiersz Z. Herberta "Przesłanie Pana Cogito"
►Interpretacja wiersza Zbigniewa Herberta "Przesłanie pana Cogito"

►The Envoy of Mr. Cogito. Translated by B. Carpenter and J. Carpenter
►Herbert. Poesía completa, elcultural.es

 

 

Na tradución engadín algunhas comas e un punto para facilita-la lectura e mailo entendemento do texto; non cambiei ningunha maiúscula nin minúscula.

  e en resumo
 

Sé fiel ás túas ideas ata o final, malia saberes que só a confraría dos grandes heroes fracasados ─Gilgamés quixo escaparlle á morte pero xamais deu atopado a inmortalidade; Héctor, despois de fuxir do combate, foi morto e arrastrado polos cabalos do seu inimigo diante dos muros da súa cidade; Roldán soprou no seu corno de caza pedindo axuda ata lle estouparen as tempas─ ha te acoller no reino sen fronteiras dos mortos e que non has ter máis pagamento que burla e desdén. Ten presentes os esconxuros e mailas lendas, aínda que non che sirvan de ren; agarda o sinal sen contére-lo teu lado escuro. Mentres, ama a beleza dos días, malia non seren tampouco o teu conforto. Despois, cumpre o teu deber pois ninguén máis o fará. Sen seres fachendoso, non perdóe-la traizón, despreza os covardes delatores aínda que venzan e mintan sobre ti, deixa fluí-la túa ira fronte a inxustiza, sé valente malia te engana-lo teu cerebro dicíndote que non sexas valente. Non estás vivo só para seguires vivindo, e tes xa pouco tempo. Camiña ergueito entre os medorentos e os anicados cara á máis lonxincua escuridade, sabendo ben que a loita ha ser dura e só o vélaro da nada será a túa recompensa final.

 

Zbigniew Herbert ~ wikipedia

►español