Sumeria

O máis antigo poema de amor

Taboíña sumeria achada en Nippur (Niffar)
Período Neo-Sumerio (Ur III), 2037-2029 a.C.

 

“Esta inscrición, procedente da antiga Babilonia, está considerada o poema de amor coñecido máis antigo do mundo. Segundo a crenza sumeria, era unha obriga sagrada do rei despousar cada ano unha sacerdotisa en substitución de Inanna, a deusa da fertilidade e do amor sexual, para lograr que a terra e as mulleres fosen fértiles. Este poema fora escrito moi probablemente por unha esposa escollida polo rei Shu-Sin para ser cantado no festival de aninovo e tamén nos banquetes e festas, acompañado de música e baile.”

►Museum Of The Ancient Orient, Istambul Archaelogical Museums

 

 

	Esposo, amado do meu corazón, divina é a túa beleza, tan doce coma o mel; león, amado do meu corazón, divina é a túa beleza, tan doce coma o mel. Esposo, deixa que eu te acariñe; é o meu tenro aloumiño máis gustoso có mel, na nosa alcoba, ateigada de mel. Dixame goza-la túa divina beleza; meu león, deixa que eu te acariñe, é o meu tenro aloumiño máis gustoso có mel. Esposo, ti que atopa-lo teu pracer comigo, dillo a miña nai e darache doces, dillo a meu pai e darache galanos. Oh ti, porque me amas, déixame prega-los teus aloumiños, meu señor deus, meu señor protector; meu Shu-Sin, ti que aleda-lo corazón de Enlil, déixame prega-los teus aloumiños.
	Enlil. Deus do ceo, do vento e das tempestades.